Egzekucja Alberta Forstera

28 lutego 1952 w więzieniu mokotowskim w Warszawie powieszono SS-Obergruppenführera Alberta Forstera, gauleitera Wolnego Miasta Gdańska (WMG), a po wybuchu wojny namiestnika Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. 

Członek NSDAP nr 1924, SS nr 158. Funkcję gaulaitera WMG objął na polecenie Adolfa Hitlera w październiku 1930 r. W szybkim czasie nielegalne utworzył, uzbroił oraz rozbudował oddziały SA i SS na teranie WMG, a prześladowania przedstawicieli opozycji, Polaków oraz Żydów rozpoczął na długo przed wojną.  Jest odpowiedzialny za powstanie obozu koncentracyjnego Stutthof, masowe egzekucje w Piaśnicy, a także  za prześladowania Polaków w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie oraz ich masowe wysiedlenia. W listopadzie 1939 roku Forster powiedział: Kto należy do narodu polskiego, musi zniknąć. Najzaszczytniejszym dla nas zadaniem jest uczynienie wszystkiego, aby każdy przejaw polskości zginął bez reszty.

Wiosną 1945 r. uciekł  przed Armią Czerwoną motorówką z Gdańska. W Niemczech zatrzymali go Brytyjczycy i w sierpniu 1946 r. wydali Polsce. Obradujący w Gdańsku Najwyższy Trybunał Narodowy 28 kwietnia 1948 r. skazał go na śmierć. Ponieważ wyroku nie wykonano od razu narodziła się teoria, że Forster nie został powieszony i do końca życia przebywał w areszcie domowym. Są to jednak wyłącznie przypuszczenia. 

Spragnieni wiedzy historycznej mogą dowiedzieć sie więcej na temat zbrodniczego gaulaitera z książki Dietera Schenka "Albert Forster, gdański namiestnik Hitlera". 

 

Forster w czasie procesu w Gdańsku.

 

Książka autorstwa Dietera Schenka