2 października 1940 r. Niemcy utworzyli w Warszawie getto dla ludności żydowskiej, a 16 listopada 1940 r. całkowicie zamknęli je i odizolowali od reszty miasta. Było to największe getto w Generalnym Gubernatorstwie i całej okupowanej Europie. W kwietniu 1941 w obrębie murów getta znajdowało się ok. 450-500 tys. osób.
W 1942 r. Niemcy rozpoczęli tzw. Wielką akcję wysiedleńczą, w
wyniku której około 80 % mieszkańców getta wywieziono i zamordowano w obozie
zagłady w Treblince. Akcja rozpoczęła się 22 lipca 1942 r. W ciągu dwóch
miesięcy jej trwania, 254 tys. ludzi wywieziono do obozu zagłady w Treblince,
11 tys. skierowano do obozów pracy, a na miejscu rozstrzelano ok. 6 tys. W
getcie legalnie pozostało 35 tys. osób, a ok. 25 tys. żyło w ukryciu.
Całkowitej likwidacji getta Niemcy dokonali w maju 1943 r. po
powstaniu, które wybuchło 19.04.1943 r. Pozostałych przy życiu mieszkańców wywieziono do Treblinki
oraz innych obozów na terenie dystryktu lubelskiego, gdzie zostali w większości
wymordowani.
Liczbę ofiar getta warszawskiego szacuje jest na ok. 400 tys.
osób, z czego ok. 100 tys. zginęło lub zmarło w Warszawie (były to ofiary głodu
i chorób, ofiary egzekucji, dwóch akcji likwidacyjnych oraz polegli i
zamordowani podczas powstania w getcie), a ok. 300 tys. w obozie zagłady w
Treblince.
ws
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz